Α' ΚΑΙ Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 1972-73

Πάνω αριστερά: Δασκάλα: Νίτσα Γεωργακοπούλου, 

Προπολεμικά

 

Πίσω από το ιερό της Παναγίας

 

Απο την υποδοχή ιερού λειψάνου του Αγίου Χαραλάμπους στο χωριό μας. 1951

Γύρω στα 1951 στο χωριό μας υποδέχθηκαν τμήμα λειψάνου του Αγίου Χαραλάμπους το οποίο φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα. Το λείψανο μετέφερε ο τότε Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Δαμασκηνός Χατζόπουλος  με την παρουσία βουλευτών, κληρικών της γύρω περιοχής και όλων των κατοίκων του χωριού. 

Από παλαιοτάτων ετών ο Άγιος Χαράλαμπος τιμώταν ιδιαίτερα από τους κατοίκους όλων των χωριών της περιοχής μας όπου, μέχρι το 1960 περίπου, έκαναν λιτανεία κάθε χρόνο στη μνήμη Του, έθιμο που έχει επικρατήσει σήμερα να γίνεται μόνο στα Φιλιατρά (που υπάρχει η θαυματουργή εικόνα)  και στους Γαργαλιάνους. 

Οι τρείς μπροστά: από αριστερά Γιάννης Τσοπελογιάννης ( του Τζίμη), Τάκης Δημητρόπουλος και Γιάννης Τσοπελογιάννης (Τσαφούλιας) και πίσω Βαγγελιώ Μιχαλοπούλου

Γεώργιος Αντωνόπουλος και Άγγελος Διονυσόπουλος

 Αριστερά ο γιατρός Γεώργιος Αντωνόπουλος (ή Κούπας) από το χωριό Πελεκανάδα είχε παντρέψει στο χωριό μας την κόρη του Βούλα με τον μπάρμπα Νίκο τον Θεοδωρόπουλο . Δίπλα του ο Άγγελος Διονυσοπουλος λίγο πριν την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Ο Άγγελος Διονυσόπουλος ήταν ψάλτης στο χωριό μας και δολοφονήθηκε το 1944 λίγο πιο κάτω από το σπίτι του ( στην κάτω πόρτα του νεκροταφείου του χωριού) μένοντας στην ιστορία μας ως το πρώτο θύμα του εμφυλίου πολέμου στο χωρίο μας. Άφησε πίσω του 4 παιδιά ανήλικα με την μητέρα τους Κατίνα Διονυσοπούλου (φώτο κάτω το 1924). Σε πρακτικό του Ι.Ν. της Παναγίας διαβάζουμε: Επείδη ο πρώην ιεροψάλτης Άγγελος Διαονυσόπουλος εφονεύθη κατά τον Σεπτέμβριον 1944 αποφαίνεται το συμβούλιον υπέρ της προσλήψεως του μουσικού ιεροψάλτου ως δεξιού Γεωργίου Μιχαλόπουλου....

Πανηγύρι στο χωριό

 Πανηγύρι στο χωριό.

Από αριστερά άγνωστος, Χρήστος Γ. Κωνσταντόπουλος Γιώργος Διονυσόπουλος, και οι ψάλτες Νίκος Αργυρόπουλος και Νικος Παναγιωτόπουλος.

Σχολικό έτος 1980-81. Δευτέρα δημοτικού.

 Δασκάλα Τζένη Μοσχοβίτη

Πάνω αριστερά: Γωγώ  Φ. Αυρηλιώνη, Γιώτα Αυρηλιώνη απο την Κορινθο, Νίκος Καναβός, Κώστας  Αν. Παναγιωτόπουλος, Γιάννης Κωνσταντόπουλος, Κυριάκος Αυρηλιώνης.

Κατω αριστερά: Σωτήρης Πετρόπουλος, άγνωστη, Παναγιωτοπούλου Μαρία, Παναγιώτα Αγγελοπούλου, Κώστας Αδαμόπουλος, Γιώργος Γρ. Χρονόπουλος, Παναγιώτα Γ. Γαλανοπούλου

 Πλατεία χωριού από αριστερά Γιώργος Θ. Τσώλης, Γιώργος Διονυσόπουλος, Τάκης Δημητρόπουλος .

Νηπιαγωγείο 1980-1981

 

Η νηπιαγωγός Λούλα Κάππου

Πάνω αριστερά: Γιούλα Γεωργακοπούλου, Θάλεια Μοσχοβίτη, Ρούλα Κουκουλά, Αντώνης Τσώλης, Νίκος Αυρηλιώνης, Κώστας Πέτρ. Γλιάτας.

Κάτω αριστερά: Τάκης Αργυρός, Πετρόπουλος Βασίλης, Διονυσοπούλου Αρχοντούλα, Γιώργος Λαμπίρης, Τάκης Γλιάτας.

Το νηπιαγωγείο τότε, στεγαζόταν σε ενοικιαζόμενο χώρο πίσω απ την πλατεία του χωριού, στο ισόγειο κτηρίου ιδιοκτησίας Πανάγου Αποστολόπουλου. 

Ο ΠΡΩΤΟΣ, ΙΣΩΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!

 Πρόκειται για το Γρηγόριο Γεωργίου Χρονόπουλο (παππού του γεωπόνου Γρηγόρη Χρονόπουλου) που μετανάστευσε δυο φορές, μάλιστα, στον υπερατλαντικό παράδεισο της Αμέρικα. Την πρώτη το έτος 1904 που αφού συγκέντρωσε κάποια χρήματα επέστρεψε το 1909 και έκτισε το σπίτι που υπάρχει και σήμερα. Η δεύτερη φορά συνέβη το έτος 1920 από την οποία σώζονται όλα τα σχετικά έγραφα και που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας τα παραχωρήσει ο εγγονός Γρηγόρης

 Αυτό είναι το έγγραφο της Νομαρχίας Καλαμάτας που με εξουσιοδότηση του Υπουργείου Εξωτερικών παρακαλεί πάντες τους Αξιωματικούς του Βασιλείου της Ελλάδος, πολιτικούς και στρατιωτικούς και τους των φίλων Δυνάμεων να αφήσωσιν ελευθέραν την δίοδον εις τον Κύριον Γρηγόριον του Γεωργίου Χρονόπουλον απερχόμενον εις Αμερικήν δια εύρεσιν εργασίας χωρίς να εμποδισθή ή ενοχληθή παρ' ουδενός, να χορηγηθή μάλιστα, εν ανάγκη, προς αυτόν πάσα ευκολία και υπεράσπισις. Εν Καλαμάτα την 27ην Φεβρουαρίου 1920. Σφραγίδα υπογραφή Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ.

Το προηγούμενο έγγραφο μεταφρασμένο στη Γαλλική που ήταν τότε η επίσημη ξένη γλώσσα του Κράτους.

Η έγγριση πάνω σε υπεγεγραμμένο χαρτί της Νομαρχίας από το Αμερικανικό Προξενείο της Πάτρας με ημερομηνία 3 Απριλίου του 1920.

Δημητρόπουλος Μαρίνος, ένας απο τους πρώτους μετανάστες.

Ο Μαρίνος Δημητρόπουλος (παππούς του Νίκου Π. Δημητρόπουλου) αναχώρησε για τις Η.Π.Α. το 1930. Εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε εστιατόριο, το οποίο έκλεισε λόγω ανακαίνισης. Τότε επαναπατρίστηκε με σκοπό, όμως και πάλι να επιστρέψει στην Αμερική. Οι αρμόδιες αρχές, δεν ενέκριναν την αναχώρησή του για δεύτερη φορά (πιθανόν για πολιτικούς λόγους) και έτσι το "Αμερικανικό όνειρο'' τελείωσε σ' εκείνη την πρώτη επίσκεψή του. 

(Η φωτογραφία είναι από το οικογενειακό αρχείο του Νίκου Δημητρόπουλου)

Λίγο πριν την Εκκλησιά..

 Από αριστερά ο Αντώνης Διονυσόπουλος συνοδεύει νύφη την αδερφή του Γαρυφαλιά (Λίτσα) μαζί με τον αδερφό του τον Γιώργο στην Εκκλησία.

Σχολικό έτος 1974- 1975

Πάνω αριστερά, Βασίλης Δ. Αργυρόπουλος, Γιώργος Καραβοκύρης, Καραμπότσος Μένης ( Μενάκος), Γιάννης Γεω. Κάππος, Στρατηγόπουλος Τάσης,  Νίκος Γεώρ. Χρονόπουλος, Δημητρόπουλος Παν. Νίκος,

Δευτερη σειρά: Κλήρος Τάκης, Γαλανόπουλος Γεωρ. Μπάμπης, Παναγιωτόπουλος Στέλιος, Κατσούλας Πέτρ. Αντώνης, Ελένη Δημ. Αποστολοπούλου, Γλιάτα Γεωρ. Ευσταθία.

Τρίτη σειρά: Μοσχοβίτης Γιώργος (δάσκαλος), Αλέξάνδρα Γεω. Στασινοπουλου, Σωτηρία Σταθοπούλου, Εφη Κων. Χρονοπούλου, Φωφώ  Ιώ. Τσοπελογιάννη, Ευσταθία Παν. Γκούτη.

Τέταρτη σειρά: Μαίρη Ν. Παναγιωτοπούλου, Μαρίνη Μ. Ευαγγελία, Τασία Φ. Καλογεροπούλου, Τασία Γ. Καλύβα, Ευγενία Σ. Παναγιωτοπούλου, Τότα Γεώ. Καλογεροπούλου.

Ιερέας Θεόδωρος Βακαλόπουλος

Μία εμβληματική προσωπικότητα, μία βιβλική μορφή που τίμησε το χωριό μας με την ιερατική του διακονία ένα μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα. 

Επιβλητικός, σοβαρός και ταυτόχρονα προσηνής και ακάματος εργάτης της ενορίας του, σε εποχές πολύ δύσκολες, συνέβαλε και κατάφερνε να ενώνει τα διεστώτα, σε εποχές που ο ρόλος και ο λόγος του παπά είχαν άλλο βάρος το οποίο ο παπά Θόδωρος - κατά κοινή ομολογία - το τίμησε. 

Εδώ προς το τέλος του επίγειου βίου του ξεκουράζεται στο χτήμα του κάτω από μία ελιά (σύμβολο ειρήνης και ελέους), με τον φωτογραφικό φακό να τον απαθανατίζει, αποκαλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο το απόσταγμα της προσωπικότητάς του.

Απο το αρχείο της οικογένειας 

Αθανασίου Θεοδ. Βακαλόπουλου

Σχολικό έτος 1980 -81

 

Πάνω αριστερά: Άννα Ιωάννου, Χριστίνα Χρονοπούλου, Βάσω Χρονοπούλόυ του Γεωργίου, Δέσποινα Κατσούλα, Τασία Ταγκαλάκη, Ιωάννα Πολυχρονοπούλου, Τότα Τσοπελογιάννη, Δώρα Αυρηλιώνη, Αργυροπούλου Παναγιώτα, 

Δεύτερη σειρά: Δάσκαλος Μοσχοβίτης Γιώργος, Τασία Γεωργοπούλου του Αντώνη, Ελένη Γεωργακοπούλου, Έφη Χρονοπούλου, Σωτηρία Μιχαλοπούλου, Ελένη Γαλανοπούλου του Διονυσίου Καραβοκύρη Σωτηρία, Ελένη Χρονοπούλου του Αγγέλου,

Τρίτη σειρά: Κώστας Καλκαβούρας, Θανάσης Μιχαλόπουλος, Κώστας Γλιάτας, Χρήστος Διονυσόπουλος, Γιάννης Τσοπελογιάννης, Αποστόλης Αργυρόπουλος, Μήτσος Γαλανόπουλος του Αθανασίου, Κώστας Μιχαλόπουλος, Γιάννης Κορωναίος, δασκάλα Τζένη Μοσχοβίτη.  

Κάτω σειρά: Άγγελος Γεωργακόπουλος, Κώστας Καραβοκύρης, Μήτσος Παναγιωτόπουλος, Αυρηλιώνης Αλέκος, Ντεμερούκας Νίκος απο Φλόκα, Χρόνης Αυρηλιώνης, Κώστας Καλογερόπουλος, Χρήστος Σταθόπουλος του Νικολάου.

Μάλλον είναι οι δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού τότε.

Δεκαετία 1950. Από αριστερά: Γιώργος Γαλανόπουλος, Λάκης Σκορδακλής, Στάθης Γαλανόπουλος, Χρήστος Παναγιωτόπουλος, Δημήτρης Γαλανόπουλος (Μεμέτης), Αυγέρης Θεοδωρόπουλος, Παρασκευάς Τραχανάς.

Από αριστερά: Γρηγόρης Χρονόπουλος (Σουγλάκος), Σωτήρης Γεωργόπουλος (Γυφτοσωτήρης ο σιδηρουργός του χωριού), Πολυχρόνης Κατσούλας (Πολυχρονάκος), Αντώνης Γεωργακόπουλος (Κορέος ο ταξιτζής), Κώστας Αυρηλιώνης (Μπαρούνης), Γιώργος Κωνσταντόπουλος (Κωσταντομητσάκος)

Στο στενό των Γεωργοπλαίων

Απο αριστερά:Γιώργος Γεωργόπουλος (Ξούρας), Γεωργία Τσώλη (του μπάρμπα Σωτήρη), Ρίτσος (Σωτήρης Γεωργακόπουλος) 

Έξω απ'την δημοτική Βιβλιοθήκη στους Γαργαλιάνους

Η γοητεία δεν κρύβεται: Χρήστος Μιχαλόπουλος, Θανάσης Λαγάκιας, Γιώργος Ξούρας. (γύρω στα 1965)

Εν τω μέσω της κατοχής.

1941- 1943 περίπου. Μπροστά σ' ένα απο τα πρώτα γραμμόφωνα που ήρθαν στο χωριό μας. Ο πρώτος από δεξιά με το καπέλο είναι ο ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός ο οποίος εκείνη την περίοδο, λόγω του πολέμου, είχε ξεμείνει στο χωρίο μαζί με την οικογένειά του και έμεναν σε σπίτι που είχαν νοικιάσει κοντά στην πλατεία.